Agosto 2025

Os baches da estrada que une a Carretera Vella con Piño apareceron pintados e marcados seguramente polos operarios da Unidade de Mantenemento e Conservación da Deputación de Lugo, encargada de coidar e reparar as estradas provinciais. Supoño que será para que os vexamos mellor e que non nos metamos co coche neles, ou para arranxalos dentro de pouco. Xa vos contarei.

O sábado 15 de agosto, unha densísima manta de fume envolveu o ceo e ocultou o sol, deixando unha atmosfera opresiva que nos apertou o corazón de angustia e incerteza. Non viamos o lume, pero sabíase que ardía, logo soubemos que a 40km o monte e a 70km aldeas completas. A cinza que caía, combinada co escuro do ceo, creaba unha ansiedade que non sabíamos se chamar medo, impotencia ou angustia.

A confirmación chegou pouco despois: aos incendios en Ourense sumábanse os de Valdeorras, que avanzaban cara a Quiroga e O Courel. En Ourense, só durante aqueles días, as chamas arrasaron máis de 60.000 hectáreas, con focos activos en Larouco, Chandrexa de Queixa, Oímbra, A Mezquita, Carpalleda… mentres Valdeorras vivía noites de insomnio coa máxima alarma ecolóxica, chegando as chamas a menos de 300 metros do Teixadal de Casaio, o bosque máis antigo e singular de Galicia.

A sensación era compartida: “Se non o apagamos nós, ninguén virá arranxalo.” Esas palabras reflicten unha xenerosa determinación, unha certeza de que o territorio só se defenderá co noso compromiso.

As comunidades afectadas pediron axuda inmediata: brigadas, maquinaria, medios aéreos e apoio militar e civil. O Goberno central respondeu anunciando un pacto de Estado para afrontar a emerxencia climática e despregando 500 efectivos da UME, dos que preto de 200 están en Galicia.

Os incendios forestais que nos rodearon en 2006, os do Caurel e da Pobra do Brollón hai uns anos, e os que volven ameazar as nosas terras, non son fenómenos illados. Moitos deles foron provocados, non por accidentes, senón por intereses económicos que buscan especular co territorio: cambiar o uso do solo, expandir proxectos inmobiliarios ou agrícolas, ou eliminar vexetación que molesta a grandes intereses. Non somos os únicos; fenómenos similares ocorren en Grecia, Portugal, California, Brasil e Francia, sempre ligados á especulación, á presión urbanística ou á fronteira agrícola.

Mentres tanto, as persoas que viven no rural, que coidan a terra e o monte, son as que sofren as consecuencias: perda de fogares, de traballo e de identidade. Por iso, desde WebPino, queremos render homenaxe a todas esas persoas que senten, comparten, resisten e loitan. E tamén a todas as que, co po nos ollos e a cinza na pel, non deixan de ver a luz que aínda segue viva. Porque, malia todo, o monte segue sendo noso.

Neste contexto, é tamén evidente que as Políticas Agrarias Comúns moitas veces perseguen un modelo produtivo que non se adapta ao territorio. O cambio das microexplotacións por macroexplotacións é un exemplo claro de fracaso: non só non dá resultados, senón que debilita a economía local, aumenta o abandono do rural e pon en risco a sustentabilidade ambiental. Para solucionalo, precisamos políticas e incentivos que favorezan pequenos produtores, cooperativas e produtos locais; regulacións que fagan viables modelos sostibles; e un compromiso de consumidores, administracións e comunidades para que o rural e o monte sexan valorizados e respectados.

15 de agosto – Festividade parroquial en honra de Santa María

Ás once da mañá celebrouse a misa na honra de Santa María, patroa da parroquia de Piño. Desde o falecemento de don Manuel, as misas deixaron de ser dominicais e realízanse unicamente o día da patroa, nas festas ou con motivo de misas de funeral, bautizos ou comunións. O actual párroco, don José Luis, foi o encargado da celebración.

Para esta ocasión, as portas da igrexa xa estaban recentemente pintadas e acondicionadas, ofrecendo unha imaxe renovada.

17 de agosto – Día dos Mártires Galegos

No local social tivo lugar un xantar de confraternidade, organizado pola directiva da Asociación de Veciños, ao que asistiron máis de setenta persoas, entre veciños e veraneantes. A cita incluíu comida, música e baile.

É necesario contar cunha data de reencontro e festexo anual, pois serve para xuntar á comunidade e compartir momentos de convivencia.

Deste xeito, o mes de agosto en Piño quedou marcado tanto pola devoción relixiosa como polo encontro veciñal. Dúas citas que, con luces e sombras, recordan a importancia de manter vivos os vínculos da parroquia e de seguir traballando para que cada quen se sinta parte da comunidade

Novo ataque do lobo en Piño

Hai unhas semanas o lobo fixo a súa aparición en Piño, onde atacou un rabaño de ovellas da casa do Arribada de Pacios, situadas na finca do Sofeca. O balance foi de varios animais mortos e outros feridos.

Facía anos que non se rexistraban incidentes semellantes dentro da aldea. A última presenza confirmada do lobo remóntase a unha gravación realizada por unha veciña nas inmediacións da igrexa feita fai pouco anos. A lembranza do lobo oubeando na Fonte da Vila, un son habitual noutrora, leva décadas en silencio.

Os ataques ocasionais deste animal dividen á veciñanza: mentres uns consideran que son razón dabondo para promover o seu exterminio, outros chaman á reflexión sobre a importancia de conservar a fauna silvestre. Argumentan que as políticas actuais están a empurrar á desaparición non só do lobo, senón tamén doutros animais.

Segundo estes defensores, a perda do agro cultivado priva ás aves do alimento; a prohibición de deixar no monte o gando morto, práctica tradicional, resta recursos aos carroñeiros; e a combinación de caza, enfermidades e incendios fai cada vez máis difícil a supervivencia da fauna. A preocupación é que, de continuar así, en poucas décadas apenas quede rastro da riqueza natural que caracterizou a zona.

Dende o sábado día nove de agosto ata o martes 12 realizouse o obradoiro de tapiais organizado por Nuria Alvarez Coll, Alejandro Fez Palicio, Patricia Marchante e Ana Pato.

Algunhas das técnicas que se realizaron foron os revoques e a contrucción de paredes de terra apisonada.

O evento tivo moi boa acollida e foi todo un éxito.

Dentro das actividades que anunciabamos o mes pasado previstas dentro do proxecto "Estratos na terra. Cartografía das técnicas de arquitectura tradicional da Ribeira Sacra casa o desenvolvemento dunha paisaxe resilente". proxecto desenvolto en alianza co Consorcio da Ribeira Sacra e o Ministerio de Cultura.

As persoas impulsoras desta iniciativa, Branca, Alba e Xavier organizaron a visita patrimonial o sábado 9 de agosto á tardiña e tamén o obradoiro que realizaron conxuntamente con Nuria Alvarez na súa propiedade aproveitando o evento paralelo que se desenvolveu durante catro días.

Estamos estes primeiros días de agosto soportando temperaturas non recordadas no territorio co que o risco de incendios multiplicouse por mil e afloraron centos de incendios en todo o país. A cinza aparece enriba dos nosos coches e o cheiro a fume e casi insorportabel. Estamos moi apenados por ver como son moitas as persoas que perderon os seus bens, casas e animais e algunha incluso a vida nesta ola de lume catastrófica. Temos que ser conscientes e estar preparados porque en calquera momento nos pode tocar a nós e non pode atoparnos desprevenidos.

Urxe ter un plan e temos que estar ALERTA.