Quixo o destino que esta historia fora pública logo de que transcendera a través dos séculos de boca en boca dado o mal que sufriu o Tomás da Vila. Ainda hoxe queda en pe unhas das paredes da que fora a súa casa.
Entre as súas propiedades estaba unha das mellores fincas do pueblo, na actualidade da casa de García, a finca da costa de Piño, enriba do Fontao.
Contan que seica Tomás vendeullela a un amigo e veciño por unha determinada cantidade de diñeiro. O pasaren uns meses, o veciño comprador presentouse na casa de Tomás a pedirlle encarecidamente un gran favor, que lle prestara os cartos que pagara polo prado para solventar un problema urxente e que nuns días llos devolvería.
Un confiado e incauto Tomás prestoullos. Pasaron os días e o diñeiro non volvía. Pasou o tempo e tivo que reclamallos e daquela soubo que xamais os voltaria a recuperar, nin os cartos nin o prado o que o levou a tolear prendéndolle lume ata a casa.O final non lle quedou máis remedio que convertirse no enterrador da nosa vila ata o fin da súa, para se poder manter. O comprador tiña fama de moi mala persoa; conta a lenda que a noite que morreu tres gatos negros o foron a esperar a ventá do seu cuarto e a xente di que era o mesmo Demo o que lle foi buscar a alma.
