BREVES DENDE PIÑO
PLÁSTICOS, LATAS E ELECTRODOMÉSTICOS
O pouco cuidado que moita xente ten coa Natureza e o Entorno é cada día máis visible.
Máis cousas
O enxamio de Velutinas que comentei a primeiros de mes en Suhortos xa foi extinguido. Coa caída da folla pódense ver mellos estes niños e pódese actuar para erradicalos do territorio.
Información
PÁGINA APTA PARA TABLET y PC
PÁGINA APTA PARA TABLET y PC
Lixo no monte
CONSERVACIÓN ESPAZO BILINGÜEanimalesanimaisvegetalesvexetaisárbolesárboressetascogumelosvegetaciónvexetaciónmedio naturalmedio ruralmedio ambientegestión del Medio xestión do Mediorespecto al Medio NO crímenes de EcosistemasNON crímenes de EcosistemasNO atentados MedioambientalesNON atentados Medioambientais
Por mucho que le pese a los que tienen dinero y que creen que lo pueden comprar todo, hay cosas comunes que hay que administrar entre toda la sociedad. Si los recursos son limitados hay que distribuirlos adecuadamente para prologar la vida en el PLANETA TIERRA.
No se puede QUEMAR, ni tampoco MATAR, ni muchos menos ENVENENAR a los demás SERES VIVOS que comparten con nosotros el TERRITORIO.
Destruir el PLANETA por AVARICIA dice muy poco de los magnates que dominan el mundo.
Odiar y desear la muerte de otros SERES es un sentimiento y un anhelo deleznable en los que se hacen llamar humanos. Hay personas especialistas en crueldad, sin corazón ni sentimiento, sin noción de sí mismos que no ven que existen los derechos de los demás.
Tengo derecho a poder beber auga sin contaminar de un manantial natural.
Tengo derecho a beneficiarme de la energía del sol y del viento sin que eso destroce el medio natural que me rodea y sin invadir el espacio de otras especies animales.
No se puede QUEMAR, ni tampoco MATAR, ni muchos menos ENVENENAR a los demás SERES VIVOS que comparten con nosotros el TERRITORIO.
Destruir el PLANETA por AVARICIA dice muy poco de los magnates que dominan el mundo.
Odiar y desear la muerte de otros SERES es un sentimiento y un anhelo deleznable en los que se hacen llamar humanos. Hay personas especialistas en crueldad, sin corazón ni sentimiento, sin noción de sí mismos que no ven que existen los derechos de los demás.
Tengo derecho a poder beber auga sin contaminar de un manantial natural.
Tengo derecho a beneficiarme de la energía del sol y del viento sin que eso destroce el medio natural que me rodea y sin invadir el espacio de otras especies animales.
O Lobo en Piño
O Lobo
Istes días de finais de novembro de 2022 non se parou de falar en Piño do "lobo".
Unha veciña avistouno sobre as dez da mañá rondando as leiras do lado da igrexa, quizais tentando papar unhas ovellas.
Polo visto na Veneira de Roques botáronse aos animais soltos de granxas que ocupan o territorio. Ao noso veciño Mario da Cantinera coméronlle media besta e non puideron levala ovella.
Hoxe 26 de novembro, sábado, cruceime cunha familia de xabaríns salvaxes en B(V)ales.
De cando en vez vexo algún Teixo e case mensualmente algún Corzo. Raposos fai meses que non me coincide ver.
Cando vou pasear polas noites, a cadela non quere vir. Venta ó Depredador.
Homo Homini Lupus
As imaxes do video foron grabadas ás dez da mañá por unha veciña que ía no seu coche. Foi diante da retoral.
O video compartiuse publicamene no grupo de whasapp da Asociación de Veciños Santa Bárbara.
Unha veciña avistouno sobre as dez da mañá rondando as leiras do lado da igrexa, quizais tentando papar unhas ovellas.
Polo visto na Veneira de Roques botáronse aos animais soltos de granxas que ocupan o territorio. Ao noso veciño Mario da Cantinera coméronlle media besta e non puideron levala ovella.
Hoxe 26 de novembro, sábado, cruceime cunha familia de xabaríns salvaxes en B(V)ales.
De cando en vez vexo algún Teixo e case mensualmente algún Corzo. Raposos fai meses que non me coincide ver.
Cando vou pasear polas noites, a cadela non quere vir. Venta ó Depredador.
Homo Homini Lupus
As imaxes do video foron grabadas ás dez da mañá por unha veciña que ía no seu coche. Foi diante da retoral.
O video compartiuse publicamene no grupo de whasapp da Asociación de Veciños Santa Bárbara.
O rápido transcurso do tempo
Un ano máis celebramos o día de Santos e o de Defuntos na aldea.
A miña mai preparou moitos ramos de frores para levar aos Camposantos. É costume ir a outros ceminterios tamén a visitar a parentes e amigos falecidos. Fomos a Bóveda e a Ver co meu pai e ata o ceminterio da Pobra coa miña irmá, na bici.
Un ano máis luciron centos de flores para os Defuntos nesta homenaxe aos nosos devanceiros, amigos e famliares, que facemos case todos, alo menos 1 día ao ano.
A horta de meu pai, a Seara, estaba chea de setiembrinas e foi un ano máis o viveiro das flores que adornaron varios nichos do ceminterio.
Días istes, de principios de novembro, que acostuman a ser tristeiros. A lo menos eu comeceino esí. Lembrar en vida a todos aqueles que hoxe xa no están, os momentos compartidos con eles sementan unha nolstalxia á que é dificil sobrepoñerse.
Ímonos acercando cada ano máis á morte pero seguimos a vida con ilusión e esperanza nun mundo mellor. Crer nos milagres axuda a vivir.
Iste ano volvín ver no diario Nós que o galego era a asinatura pendente nos nosos ceminterios e por iso eu fixeime en cada un dos de Piño e non puiden atopar nin o primeiro na nosa lingua autóctona. Puntualizo que hai algún co nome do defunto e a data de pasamento sin máis, e esí vale para as dúas linguas.
As follas seguen caendo. Os días seguen pasando. Pasou o San Martiño e xa estamos a 12 de novembro.
A casa do Xastre viuse incrementada cun novo membro a finais de outubro. O Pepe e a Mari Carme xa son avós. Desexarlle os meus parabéns a toda a familia e moita saúde para crialo e tal vez animalos a darlle un irmanciñ@.
En Centeais polo visto tamén vai nacer un meniño proximamente. Dende estas liñas deséxolle aos pais moita saúde tamén para coidalo e crialo e parabéns aos avós e bisavós.
A miña mai preparou moitos ramos de frores para levar aos Camposantos. É costume ir a outros ceminterios tamén a visitar a parentes e amigos falecidos. Fomos a Bóveda e a Ver co meu pai e ata o ceminterio da Pobra coa miña irmá, na bici.
Un ano máis luciron centos de flores para os Defuntos nesta homenaxe aos nosos devanceiros, amigos e famliares, que facemos case todos, alo menos 1 día ao ano.
A horta de meu pai, a Seara, estaba chea de setiembrinas e foi un ano máis o viveiro das flores que adornaron varios nichos do ceminterio.
Días istes, de principios de novembro, que acostuman a ser tristeiros. A lo menos eu comeceino esí. Lembrar en vida a todos aqueles que hoxe xa no están, os momentos compartidos con eles sementan unha nolstalxia á que é dificil sobrepoñerse.
Ímonos acercando cada ano máis á morte pero seguimos a vida con ilusión e esperanza nun mundo mellor. Crer nos milagres axuda a vivir.
Iste ano volvín ver no diario Nós que o galego era a asinatura pendente nos nosos ceminterios e por iso eu fixeime en cada un dos de Piño e non puiden atopar nin o primeiro na nosa lingua autóctona. Puntualizo que hai algún co nome do defunto e a data de pasamento sin máis, e esí vale para as dúas linguas.
As follas seguen caendo. Os días seguen pasando. Pasou o San Martiño e xa estamos a 12 de novembro.
A casa do Xastre viuse incrementada cun novo membro a finais de outubro. O Pepe e a Mari Carme xa son avós. Desexarlle os meus parabéns a toda a familia e moita saúde para crialo e tal vez animalos a darlle un irmanciñ@.
En Centeais polo visto tamén vai nacer un meniño proximamente. Dende estas liñas deséxolle aos pais moita saúde tamén para coidalo e crialo e parabéns aos avós e bisavós.
Día de Defuntos
O outono e os seus froitos
Polo 18 de outubro comezaron a sair as lepiotas nas nosas terras. Asombrosamente brotaron por todos os prados, camiños e carreiros.
Un ano este 2022 onde as castañas foron tamén escasas e as poucas que houbo infectadas dende a floración co verme asiático.
O mel en Piño tampouco existe xa. A altura a que está situada a nosa aldea non é suficiente para evadir a presencia das velutinas que xa se encargaron de non deixar unha colmea viva no territorio. Podedes ver nas imaxes o niño de Velutinas que hai a día de hoxe en Suhortos.
Máis Cousas
O día 26 de novembro está prevista a inauguración dunha exposición de pinturas en pedra na Libraría Pelayo.
Cerca dunha trintena de pedras pintadas con paisaxes do C@urel por Xesús Parada de Meiraos permaneceran na Libraría que rexento ata despois de Reis para disfrute dos clientes e persoas que pasen polo local.
Pronto máis información.
Cerca dunha trintena de pedras pintadas con paisaxes do C@urel por Xesús Parada de Meiraos permaneceran na Libraría que rexento ata despois de Reis para disfrute dos clientes e persoas que pasen polo local.
Pronto máis información.
