Os zocos de Freixo
A principios do século XX os veciños de Piño facíanse eles mesmo o calzado que usaban e o máis común eran os zocos e as zocas.
Puxéronse de acordo varios homes para ir buscar unha madeira especial para fabricalos á parte de abaixo da aldea, á chamada Freixeira, pola cantidade destas árbores que contiña e decidiron cortar un dunha veciña súa con fama de bruxa, chamada Xoana de Ferreirolo, unha celibata que vivía co seu irmán nunha modesta casa do Requeixo.
Cando os homes levaban un bo intre na laboura e a noite lles caera enriba, unha luz empezou a roldarlles de tal maneira que se ía cara a eles unha e outra vez.
Un dos veciños máis valentes da aldea, o Sr. Pepe de Loureano, que levaba unha escopeta e que por bruto era dos que máis, porque era o que extraía as moas aos demais veciños con alicates, non o dubidou un momento e alzando a súa escopeta de cartuchos á luz, deu branco e esta inmediatamente desapareceu.
Conta a lenda, que a luz que se lles apareceu non era outra cousa máis que Xoana a bruxa, que sabéndose roubada presentouse entre eles convertida nunha luz e logo daqueles disparos tardou meses e meses en saír da súa casa. Cando o fixo foi coxa dunha perna supostamente onde lle deron os disparos do Pepe o de Loureano.
