Comentarios

No comments

Nobody has submitted a comment yet.

Entorno Natural

Pequena introdución

Na transformación do medio rural hai que ter en conta varios factores que non sempre son avaliados polos intereses dos homes.

En canto a flora e fauna silvestre local están correndo grave risco de supervivencia debido precisamente a esta falta de respecto que lles ten o home como coetáneo .

Ter unha forza política  verde que defenda os dereitos desta flora e fauna é imprescindible para un desenvolvemento sostible do Planeta e dos recursos.

En España nunca tiveron moita cabida este tipo de partidos, sendo tachados de extremistas pola xente que non ten ningún tipo de consideracións co medio ambiente.

Pero a contaminación e o cambio climático son unha realidade e é moi preciso apoiar a este tipo de partidos para que se reflicta o intereses duns poucos que desexamos que haxa unha sostenibilidade máis ala da nosa xeración.

Sobre a gandería extensiva

Segundo a " Fundación Española para el Desarrollo de la Nutrición Animal "  Nas táboas dos ingredentes para os pienso http://www.fundacionfedna.org/ingredientes-para-piensos   podemos ver como os concentrados de proteína animal lle seguen sendo administrados  ás nosas vacas de leite.

"El sistema de producción de leche en España ha cambiado considerablemente en los últimos 20 años, transformándose actualmente en un sistema intensivo donde la mayor parte de las explotaciones utilizan sistemas de alimentación de raciones únicas Unifeed. Este sistema productivo es la base del desarrollo del sistema de formulación americano para vacuno de leche, por lo que las ecuaciones propuestas por el NRC (2001) se han utilizado para realizar las predicciones de ingestión de MS (IMS) en Kg MS/d. De manera similar, en ganado ovino y caprino lechero los intentos de retorno al pastoreo han fallado, en general, debido a la escasez de pastos y a la imposibilidad de mantener una biomasa vegetal de riqueza nutritiva suficiente durante el ciclo productivo del animal. En la actualidad es una práctica común el empleo de raciones completas tipo Unifeed, mixtas y una amplia utilización de subproductos agro-industriales y hortofrutícolas."
"La producción de leche en España ha sufrido una importante re-estructuración en los últimos 25 años, motivada por la necesidad de mejorar la competitividad. El resultado de esta reestructuración ha sido la reducción del número de ganaderos, el aumento del tamaño medio de explotaciones y de la producción media por animal, y la intensificación de los sistemas productivos. En la actualidad, la mayor parte de la leche de vaca producida en España procede de explotaciones de vacas Frisonas
con estabulaciones libres alimentadas por lotes con sistemas de raciones completas que contienen una proporción elevada de concentrado".
 
Pouco marxe de maniobra nos queda. Inventan mentiras,   din que é para mellorar a competividade e que é imposible manter unha biomasa vexetal.
A ises poucos gandeiros que quedan, condeados ata a morte a atender  grandes explotacións para obter os mesmos beneficios económicos que cando tiñan 15 cabezas, non os podo defender, nin xustificar, non entenden máis alá da súa acaparación do medio. Subidos en grandes tractores subvencionados polo Estado séntense ricos e os amos do territorio, a avaricia pódelles máis e máis cada día e a súa ansia de ampliación pasa por riba do interese xeral sen darse conta de que son marionetas en mans dos mercados internacionais. Están envelenando os prados, contaminado os mananciais, están formando parte no desequilibrio do medio natural.
Deberíamos de replantexarnos o modelo AMERICANO.
Deberíamos de alimentar ao noso gando e coidar del como o outrora, non fai tanto, so 25 anos.
Os animais non son mercadorías, son algo máis e merecen ser tratados non soamente como meros instrumentos produtores de ingresos.
Estase poñendo en risco o futuro das novas xeracións.

Entrevistando a Carlos Villarrubia

 "Invertir tempo na xente"

Melancólico, esóterico e anxelical afirma que a base da súa prosa é o contacto coa xente

De visita na miña terra nai, unha pequena aldea ubicada ao sur da provincia de Lugo, tiven a oportunidade de entrevistar a Carlos Villarrubia, con motivo da presentación do seu último libro “El viajero emocional”, na libraría Agrasar, de Monforte de Lemos. O autor comparte comigo as mesmas raíces dese cachiño escondido da Galicia rural chamado Piño, así que me fixo moita ilusión coñecelo e poder falar con el sobre a súa obra literaria e artística.

Compositor de moitas cancións famosas do noso folklore, e de artistas moi coñecidos, traballou para programas como o famoso 1,2,3 Responda Otra Vez, dirixido polo recentemente falecido Chicho Ibáñez Serrador. No seu haber di ter amigos moi afamados como Ginés Liébana, Lucía Bosé, Joaquín Sabina, Silvia Marsó, Paco Lobatón, Toni Guerrero… Villarrubia é ademáis un viaxeiro incansable, en gran parte froito dos seus traballos en RTVE, para a que traballou durante máis de vinte anos.

Autor, escritor, poeta, letrista e compositor, identificase a si mesmo como cidadán do mundo. Nacido en 1955 en Barcelona, estudou xornalismo na universidade de Bellaterra. A nai, nacida en Piño, casou e emigrou a Barcelona na percura dunha vida mellor. Pero Villaterra nunca perdou a conexión coa aldea da nai e dos seus avós.

Toda a su obra, cinco libros publicados ata agora por editorial Dédalo, está basada na súa experiencia. De feito, Villarrubia cree que é necesario “invertir tempo na xente”. Unha obra que sempre contou co apoio de moita xente, xa que entre otras cousas, Villarrubia, “é un gran tímido”.

“El viajero emocional”

O seu novo libro, “El viajero emocional”, é unha recopilación de textos emotivos e intimistas que falan das experiencias emocionais do autor, mesturando prosa e verso cunha linguaxe preciosista, onde, sen dúbida, predomina a beleza das expresións e da propia linguaxe.  Unha beleza que Villarrubia xestiona coa complexidade de ideas en cascada metafórica que, coma a mesma forma de ser dos galegos, según nos di el mesmo, fainos apurar as páxinas máis docemente. 

O libro esta dividido en vinte apartados con varios capítulos en cada un, e a diferenza das anteriores publicacións do autor, este libro revélanos unha prosa máis práctica, onde vivencias reais configuran a esencia de parte dos relatos. Historias donde o amor é o gran eixe que as une. De feito, dende que escribira o seu primeiro libro “Zona Sensible” ata chegar a “El viajero emocional”, o autor pasou por diferentes etapas. As primeiras, marcadas polo predominio do intelectualismo, para dar paso, nestes últimos anos, a amosar unha realidade máis emocional e vivencial.

Villarrubia avanzábame que esta evolución súa culminará na publicación da nova novela “Amor manando Amor”, que publicará en 2020, coa mesma editorial Dédalo. Ademais, Villarrubia traballa en varios libros sobre o ritmo de vida actual dalgunas das ciudades máis populares do noso país, como son Zaragoza, Madrid ou Barcelona, donde o autor ten vivido largas tempadas.

 

M.R.- Preguntamos a Villarrubia sobre esa esencia galega que impregna a súa obra.

C.Villarrubia.- De mi parte gallega he aprendido dos cosas:  “con la paciencia se consigue todo” y “todo da un poco lo mismo” .  De hecho, la pasión es un fenómeno derivado de la paciencia, de una paciencia muy profunda, de algo que ha sido cocinado durante mucho tiempo. El arte de la paciencia es una de las cosas que más me han calado de la forma de ser gallega.

Por otro lado, esa forma de ser positiva de seguir hacia adelante, de qué pase lo que pase, no es tan importante… Eso forma también parte de mi esencia personal.

MR.- En realidade, a túa infancia pasou en gran parte en Piño,  na Pobra do Brollón. Como dirías que te marcou isto?

C.Villarrubia.- Pasaba mis veranos en esa aldea, con mi tía Visita y mis primos: Maruja, Teri y Florencio, en el barrio de Requeixo. Este nombre, Requeixo, es el lugar donde se guarda la leña, pero también simboliza un lugar para contar secretos… Piño está siempre en mí. Recuerdo las tostadas de mantequilla natural que me preparaba Visita y también recuerdo las fiestas a las que me llevaba Maruja. Recuerdo que cuando íbamos a la de Eixón, un pueblo cercano, me traía a la vuelta cruzando los montes y las arboledas para que perdiese el miedo a los animales y a los ruidos de la noche.

MR.- E como influiu isto en ti?

C.V.- Forma parte de mi modo de entender la vida, de ver lo bueno y lo malo, lo angelical y lo demoniaco. Por ejemplo, yo creo que las sombras no nos persiguen, creo que son nuestras compañeras. Y también que la verdadera vida está en lo invisible (es la esencia de la obra de Amenabar). En realidad, los monstruos no son los malos, los monstruos nos dejan ver su horror, no es malo quien muestra lo que es. La maldad está en aquello que se disfraza de bueno o incluso de belleza, y nos sorprende, muchas veces cuando menos lo esperamos o cuando tenemos bajas nuestras defensas emocionales.

MR.- Defíneste como un home optimista?

CV.- Creo que puestos a elegir, elegimos la mentira más bella, creo que le podemos sacar brillo a la vida y que debemos estar continuamente movidos por la ilusión.

MR.- Algunha ensinanza no teu libro?

CV.- La gente está encontrando claves que yo no había programado. Creo que uno de los problemas que tiene esta sociedad es que la gente programa mucho, viven muy pendientes de su agenda y se dejan llevar muy poco por las circunstancias, se improvisa muy poco.

 

Villarrubia

BIOGRAFÍA

Escritor, autor multimedia, compositor, director y guionista para cine, televisión, conferenciante.

Autor de más de 600 canciones interpretadas por más de cien artistas nacionales e internacionales como Lucrecia, Miguel Ríos, Cómplices, Martirio, Beariz Gabet, Mayelín. Ha participado como autor en 50 libros, sus más recientes entregas Zona sensible, Afectos en acción y-en período de lanzamiento, Placeres compartidos. Sus guiones se emiten en diversos canales televisivos Canal Sur Tv, Tve 1 y 2, Canal Nostalgia, TV de las Américas. Ha dirigido videos para muestras internacionales. Como reportero viajó con los equipos de espacios tan emblemáticos como El arte de vivir, Por la ruta de los vientos, Por querencia.

Vinculado a Galicia por sus orígenes por vía materna-Piño- la tierra está muy presente en sus publicaciones poéticas, canciones y su tono saudoso. Barcelonés universal , es un explorador de los lenguajes afectivos y trabaja por la renovación de los idiomas emocionales. Ha formado grupos de creación como Colectivo Lantaba, Década Dos o La Empresa Invisible y pertenece al consejo de contenidos de la revista internacional Álbum Letras Artes.

Artistas gallegos como Cómplices o Ángeles Ruibal cantan sus composiciones.

Publicaciones anteriores Nueva Publicaciones Publicacións  2017

Entrevistas presentación libro Conexiones Naturales

http://xornaldelemos.gal/cultura/2396-as-mulleres-galegas-son-feministas-por-natureza/

http://actuaragon.es/?p=6310

 

Historia de Piño

As terras que conforman este territorio do sur lucense, así como as do resto de Galicia, foron poboadas polos Oestrymnios, raza autóctona do lugar adicada á caza e á recolección.  No século VI a.C. foron desprazados por pobos Celtas que se asentaron no territorio galaico ata a conquista definitiva polos romanos no ano 25 a. C. na famosa  batalla do monte Medulio.  Aqueles derradeiros valentes castrexos, despois de saberse vencidos polos romanos e antes de entregarse á escravitude, decidiron bailar e beber para logo envelenarse e morrer, de alí a consigna referente a este suceso "Denantes Mortos que Escravos". Romanticamente cremos que moitos salvaron e que o sangue destes primeiros homes mesturouse  co sangue romano, visigodo e mais tarde árabe,  conformando deste xeito un novo xentilicio.

      Os astures nomeaban  "Callaecis" aos habitantes destas terras, que non adquiriron a denominación de Gallaecia ata o 288 d.C. e que lle foi dada polo emperador romano Diocleciano. As máis de 50 tribos, etnias ou pobos,  que ocupaban o territorio recibían distintos nomes. Na nosa comarca eran os Lemavi cuxa capital Dactonium a día de hoxe aínda ten unha incerta localización.

 

As Grandes Casas das Aldeas