Foi máis ou menos pola época de Tomás da Vila, unhas décadas antes cando vivia en Piño unha afamada muller pola súa bondade e xenerosidade.
Chegaron ata os nosos días as obras de caridade que cós pobres fixo o longo de tódala súa existenza. Contan que repartía ata o seu pan ata inclúso pasar ela mesma necesidade.
Cando morreu, enterrárona no primeiro cimenterio do Castro. Sorpresa de moitos foi cando o cabo de uns anos tiveron que mover a sepultura e descubrirona tal e como a enterraran. Todos estaban abraiadísimos por esa extrana situación e ainda esi voltarona a enterrar noutro nicho. Pasaron uns anos máis e por circunstancias que non transcenderon voltaron a desenterrar o nicho e voltaron encontrar o corpo da dona sen corrumpir.
Eí foi cando según contan a IGREXA soupo do caso e trasladou o corpo a outro lugar indeterminado, considerandoa como SANTA.
