Leyendas

As vacinas no Café

Rocío Peruchela

A principios dos anos 70 saiu unha normativa para a vacinación dos cans polo tema dos recentes brotes de rabia que se deran no país.
Á data sinalada todolos veciños acudiron co can collido do ramal ao Café, lugar de reunións para as ocasións. Ali había como mínimo entre 60 e 70 cans, máis das persoas que agora moramos neste mesmo lugar. O veterinario por turno íalles collendo o nome ao propietario, o nome do can a idade que máis ou menos podia ter e esí ata que lle chegou o turno ao Luis do Vila.

Veterinario: - Cúal es su nombre?
- Luis Álvarez
Veterinario:- El nombre del Perro?
- Nosé
Veterinario:-Pero hombre póngale un nombre
-Pero es qués, Nosé.
O veterinario estaba entendendo que non sabía como se chamaba o can e o Luis estaba intentando decirlle que se chamaba Nosé.
Ante as risas dos presentes o veterinario un pouco enoxado replicoulle :
Veterinario:-Oiga no se cachondee de mí y póngale un nombre al perro.
Ao final o acastellenizado veterinario entendeu que o can chamábaselle Nosé, e él mesmo logo do malentendido non aguantaba coa risa.

Pepa a Loba

Rocío Peruchela

Pepa Loba, atracadora e foraxida de finais do século XIX
Una das primeiras mulleres que dirixiu unha cuadrilla de homes, nunha época onde algo así era impensable. Isto deu lugar a que despois dela calquera muller coa súa disposición e poder de mando fose alcumada como ela.

Hilario, o pai de Casilda, morreu fai máis de cen anos. Contáballe á súa filla a historia que lle sucedía, aquel día no que grazas a un amigo que o recoñeceu puido salvar a vida.
A finais do século XIX, este bo home, dirixíase a casa da súa irmá, que estaba en mellor posición porque estaba casada cun home podente. Ía con frecuencia a través dos montes, a pé, para recoller comida e excedentes para traerllos aos seus fillos.
Un deses días viu un fume dunha fogueira e achegouse ata que logrou distinguir a unha muller xunto cunha cuadrilla de homes asando unha becerra. Quixo o destino que advertisen da súa presenza e tras amarralo levárono enfronte da súa xefa PEPA LOBA. Logo dun duro interrogatorio a foraxida ditou sentenza.
- MATÁDEO!!! . Era a famosa Pepa Loba e a súa cuadrilla de foraxidos. Un dos homes recoñeceuno e falou na súa defensa, contado que era un pobre e unha boa persoa e que non ía dicir nada.
Pepa Loba enfurecida replicou de novo: -Matádeo que que paxaro morto non pía. O inesperado amigo do grupo volveu pedir clemencia polo seu amigo dando a cara por el e polo seu silencio. Nunca xamais volveu achegarse onde saíse fume polo medo que pasou e aínda que prometeu non contar nada, non cumpriu a súa promesa, de facelo esta historia non chegase ata os nosos días.

Os tres caldeiros

Rocío Peruchela

Moitos somos aos que nos contaron a lenda dos 3 caldeiros. A min persoalmente foi o Manuel de Barroso pero hai outras versións que din que non eran 3 caldeiros senón unha cadea de ouro pertencente a un rei. Parece ser que o tesouro está enterrado nalgunha parte entre o Cimo da Riba e o Castro.

Sexa como for a lenda, só profundizando ou escavando no camiño descubriremos que é o que hai alí enterrado, se é unha cadea ou quizais tres caldeiros, quen sabe, se cadra repletos deses tesouros.

A lenda remataba predecindo o reedescubrimento do tesouro polas cabras.

Hoxe por hoxe hai medios que poden ver o que nai debaixo da terra sen nin sequera cavar.